BÜTÜN ZAMANLARIN YABANCISI/ XXVI. BEN DELİ

XXVI. BEN DELİ

Benim tadımı iyi bilir sinekli bakkalın müdavimi fareler ve
çocuksuz anneler, daha. Çivisi çıkmış zamanların tedirgin paga
nıyım ben; çok uzun zaman neyi aradım ben? Pis, karanlık
kovuklarda aradım erinci ben. Kulağımda o bitmez, çıldırtan
taktik tik taklar. Suyu su olarak bilmek istiyordum, ateşi ateş.
Alışmıştım bir kez ekmeğin, domatesin, suyun tadına. Örneğin,
yetiyordu bana vahşi bir ormanda dağ havasını meze yaparak
rakı içmek. Aşk deyince aşkı anlıyordum, içlenebiliyordum dere
kıyısında çırılçıplak gördüğüm bir ahu için. Bir tanığım olsun
istiyordum, içim cızz etsin, vah! Kayıtlı ve plastik bir ömür
istemiyordum ki! Ama yok, öldüm; kimse inanmasa da. Kendi
cesedimi taşıdım zaman dışına. Yorgunsun, biraz su iç, diyorlar
ah, su o su değil, bilmiyorlar! Bir damla suda okyanuslar çalka-
nıyordu ve cüce usumu dansa kaldırıyordu ilkel zamanlarda her
su, bilmiyorlar.
Oysa öldüm artık, bir çöp üretenden başka neyim? Baktığım, işit-
tiğim, dokunduğum her şeyi çöpe dönüştürenden başka ne?!
Çöp, öncüllerime kattığım, ardıllarıma bıraktığım tek şey.
Suyla oldum, suyla vardım, suyla tanımlandım; sudur beynimin
çeperlerinde büyük bir öfkeyle yalıyorlar oluşturan. Suyu ben
kirlettim ben, kendi kimyamla. Oğuz Kağan'ın öz oğluydum.
Kayı'dan; yasımı tutun ey göçebeleri Çoktan öldüm çünkü
kardeş Börklüce saflarında. Tarihe metan gazı olarak kalacak bir
Candaroğlu duyarlığı, tarihin bir arakesitinde bir çukur aynadan
yansıyan ışığın hüznü! Bu silindirik düzlemde yankıyıp duran ses,
Kuyucu Murattan kurtulmuş Celali'nin çığlığıdır; tarihin karade-
liklerinde kendini arayan. Celaliyim, Celali misin? O da değil,
damarlarımda Hitit kanı şorulduyor yüzyılların ardından, ah
sporcu gençliğim benim. Anadolu'yum ben, tanıyor musun?
Gülü eksilttiniz, hüznü yorumladınız da ne oldu; kiraz çiçek açıyor
hâlâ aykırı dal üstüne. Işık alan her yanıma paslı kilitler taktınız da
ne oldu; Bedrettin'le kılıç şakırdatıyor, Spartaküs'le kadeh
tokuşturuyorum hâlâ. İncelikli ve bir deli aşkın son yalvacıyım
komün günlerinde Paris'in. Yüreğime incir ağacı diktiniz de bir
şahmeran gibi çıktım orta yere, bilsin bunu devlet dersinden
çakan tarih öğrencileri. Olmak düşüyle kaygısız savaş açtım
naylon beyinlerinize, çağınıza yapyabancı.
Ben deli.