BÜTÜN ZAMANLARIN YABANCISI/ XIII. BEN KARALTI

XIII. BEN KARALTI

İster miydim uçkurumu çözüp ya da ellenmesini yüreğimin?
Ay bu gece Dünya'ya en yakın ve Yay Burcu cesedini
dolaştırıyor bir Mısırlının savaş arabasıyla.
Yüreğimdeki kızılordu püskürtüyor Nazileri ve ben hâlâ
bilmiyorum hangisiyim.
Ah bu kamaştıran düş! Bir damlanın belleği olmalıydım ben hep
biriktiren ve kendinden taşan. İçim düşmanlık dolu.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan, bir çocuğun soluk
soluğa getirdiği bir haber gibi sorulmalı bütün sorular, terlere
börterek.
Bir cam işçisinin bir anlık dalgınlığı gibi olmalı incinmiş bir
sevgilinin gönlünü almak veya bir yıldız kayması gibi.
Hayır yüksünmedim, köpeklerin önüne leş atar gibi attım işte
yüreğimi önünüze.
Öldü sansanız da Pan'ı o hâlâ yürür asfalt ovalarda abdal; bu
kadar güzel kız bu kadar sayrı yüreğe neden ateş salar?
Bulanık göle ağ atmayı, yoğun siste araba kullanmayı sever o.
N'olur bağışlamayın beni.
Barış dilemiyorum sizden; bu plastik zaman sizin olsun, haydi
kırçın beni.
Şunu bilin ki, benim de bir dilim vardı doğduğumda sizi zaman
zaman panikleten. Önce dilimi yitirdim, sonra resmi tarihlerden
silindi adım.
Ben karaltı.