BÜTÜN ZAMANLARIN YABANCISI/ XXI. BEN YENİLMİŞ

XXI. BEN YENİLMİŞ
Bana ne sizin dirlik düzenliğinizden, barışınızdan, uyumunuzdan;
kuzunun kurtla dolaşmasından bana ne!
Çiğ etle beslenirim ben, kargaşayla, uyumsuzlukla; tekin olma-
yan karanlıklarda parlar ruhum.
Kuralsız savaşlarla beslenirim ben, acıyla, düşmanlıklarla; kızıl
çiçeklerimi ancak karanlıklarda açarım ben.
Dil bilmeze dilim, yorguna yokuş; susuzluğum mutsuzluğunuzla
diner ancak.
Tozunuz bile kalmayınca felah bulacak bu acılı ruhum.
Elim erse de birer atom bombası gibi döksem yıldızları tepenize,
benzin döküp yaksam şu paçavra uygarlığınızı.
Kutluyor ve kutsuyorum sizi şimdiden ey bankaları, borsaları,
iletişim ağlarını, laboratuarları... havaya uçuracak kahramanlar
soyu!
Kökünüze kibrit suyu dökeyim ey bir gayya kuyusunda çırpınıp
duran zavallılar ve onların şanlı zebanileri!

Bıktım atar, toplar, kılcal damarlarından; bıktım senden kahrolası
erk. Yıkıntılarında biten kızıl çiçek olacağım, doğal ve kendim.
İçtenlikle severim ben ve buruşturmadan yüzümü şaşkını,
çarpığı, akanı kokanı olanı, sıracılıyı, kargışlıyı, deliyi, veremliyi,
kanserliyi, aidsliyi, korkudan donuna edeni ve öteliyi.
Cisimleşmiş kötünün son temsilcisi ben Kabilden, Neron'dan,
Yahuda ‘dan aldım esinimi.
Bana ne sizin dirlik düzenliğinizden, kutsal barışınızdan,
beyninizdeki sevgi dolu urlardan, aşktan pelteleşmiş
yüreğinizden bana ne! Sıkıntıdan, bundan, mutsuzluktan
geberin de göreyim; sizi lağım fareleri!...
Rızkımı yeraltı tanrıları veriyor benim üç öğün, gözüpekliğim
bundan; uyuz bir it gibiyim, sayenizde korkuyorum yaşamaktan;
ey bir kirpi gibi her dokunduğunu kanatan besili besisiz domuzlar!
Duyun, acıyla, umutsuzlukla, korkuyla, şiddetle doyar benim
doymaz ruhum.
Ben dirliğinizin yağısıyım, işte ne kadar kötü kokarsam o kadar
iyi.

Bir şiir uygarlığı asla kurulmayacak; Geyikli Gece asla
olmayacak artık iyice biliyorum.
Siz yine de bekleyin ama, iyi akort edilmiş bir zamanda mutlaka
mutlaka geleceğim.
Ben yenilmiş