KARACAOĞLAN/ŞİİRLER

AĞLAMA SEVDİĞİM GÜL DEDİ BANA

Seherden uğradım dostun köyüne

Hoş geldin sevdiğim in dedi bana

Tomurcuk memesin verdi ağzıma

Yorgunsun sevdiğim em dedi bana

Benim yârim gelişinden bellidir

Ak elleri deste deste güllüdür

İbrişim kuşaklı ince bellidir

İnce bellerimi sar dedi bana

Benim yârim bana yalan söylemez

Söylerse de gıybetimi eylemez

El yanında ikrarını söylemez

Elleri uyut da gel dedi bana

Mestine de deli gönül mestine

Aşık olan gül gönderir dostuna

Telli mahramasın attı üstüme

Terlisin sevdiğim sil dedi bana

Karac'oglan sırrın kime danışır

Siyah zülfü mah yüzüne kıvrışır

Ayrılanlar elbet bir gün kavuşur

Ağlama sevdiğim gül dedi bana

AKÇA KIZLAR GÖÇ EYLEDİ YURDUNDAN

Akça kızlar göç eyledi yurdundan

Koç yiğitler deli oldu derdinden

Gün öğle sonu da belin ardından

Saydım altı güzel indi pınara

Üçü uzun boylu, kaşların süzer

Üçü orta boylu, zülfünü dizer

Sanki akça ceylan bir çölde gezer

Sarı kınalı keklik indi pınara

El atıp dericek Hatce' nin gülü

Can için sarıcak Ayşe' nin beli

İkisi hampalı biri döndeli

Eminem çok içti kandı pınara

Karac'oğlan bunu böyle söyledi

İndi aşkın deryasını boyladı

Kızlar gitti diye pınar ağladı

Acıdım yüreğim yandı pınara

ALA GÖZLERİNİ SEVDİĞİM DİLBER

Ala gözlerini sevdiğim dilber

Sana bir tenhada sözüm var benim

Kumaş yüküm dost köyüne çezildi

Bİr zülfü siyaha nazım var benim

Ak ellere al kınalar yakınır

Ala göze siyah sürme çekinir

Dostu olan dost yoluna bakınır

Dosta giden yolda izim var benim

Yiğit olan gizli sırrı bildirmez

Güzel olan gül benzini soldurmaz

Her olur olmaza meyil aldırmaz

Bir şahan avlar da bazım var benim

Karac'oglan derki konanlar göçmez

Bu ayrılık bizlen arasın açmaz

Bir kötü gönlüm var güzelden geçmez

Ne güzele doymaz gözüm var benim

ALA GÖZLÜ NAZLI DİLBER

Ala gözlü nazlı dilber

Halimden haberin var mı

Seni eller alıyorlar

Zulmünden haberin var mı

Güzeller yola düzüldü

Aşkının bağrı ezildi

Yürü kemerin çözüldü

Belinden haberin var mı

Atlılar yurdu aşıyor

Badeler doldu taşıyor

Yavru, turuncun düşüyor

Koynundan haberin var mı

Karac'oglan budur halim

Neylemeli dünya malın

Binboğa'dir benim ilim

İlimden haberin var mı

ALA GÖZLÜM, BEN BU İLDEN GİDERSEM

Ala gözlüm, ben bu ilden gidersem,

Zülfü perişanım kal, melil melil.

Kerem et, aklından çıkarma beni;

Ağla göz yaşın sil, melil melil.

Yeğin ey sevdiğim, sen seni düzet;

Karayı bağla da, beyazı çöz, at;

Doldur ver badeyi, bir daha uzat;

Ayrılık şerbetin ver, melil melil.

Elvan çiçeklerden sokma başına,

Kudret kalemini çekme kaşına,

Beni unutursan doyma yaşına,

Gez benim aşkımla yar, melil melil.

Karac`oğlan der ki, ölüp ölünce,

Ben de güzel sevdim kendi halımca;

Varıp gurbet ile vasıl olunca,

Dostlardan haberim al, melil melil.

BİR KIZ BANA EMMİ DEDİ

Değirmenden gelirim beygirim yüklü

Şu kızı görenin del' olur aklı

On beş yaşında kırk beş belikli

Bir kız bana emmi dedi neyleyim

Bizim ilde üzüm olur al'c olur

Sızılaşır bozkurtları aç olur

Bir yiğide emmi demek güç olur

Bir kız bana emmi dedi neyleyim

Birem birem toplayayım odunu

Bilem dedim bilemedim adını

Elbistan yanaklı Kürdler kadını

Bir kız bana emmi dedi neyleyim

Karacoğlan der ki n'oldum n'olayım

Akar sularınan ben de geleyim

Sakal seni makkabınan yolayım

Bir kız bana emmi dedi neyleyim