BÜTÜN ZAMANLARIN YABANCISI/XIV. BEN KAPKARA

XIV. BEN KAPKARA

Bütün çizgilerim birden derinleşti bu anaforda. Acının haritası
gibiyim şimdi, egemen rengim siyah.
Sivil bir karanlığım ben gerektikçe gerekmedikçe, bütün ayıp-
larınızı örten.
Uçurum diplerinde yenilgileriyle övünen bir kara tarih kişisiyim. Bir
yanardağın dibinde suyun alınganlığı.
Geçmişi gözlemekten yorulmuş bir falcıyım; ölümü aklımda bir
mıh gibi taşıyorum.
Ben bir ırz düşmanıyım Penelope, yüzünde göz izi var.
Bir yanardağın eteklerinde seni nasıl istiyorum şimdi, bilsen;
kanımı ısırgan dolamış gibi Penelope. Ah çağlar arası kölem
benim!
Havva'nın ilk kocasıyım Penelope, ben doğurttum İsa'yı. Leyla
tükürüp kara yazgısına benimle aldattı Mecnun'u.
Ben bir ırz düşmanıyım Penelope, arsız bir sarmaşık gibi ilk önüne
gelene sarılan.
Aslı bana verdi kızlığını, Ferhat elmas yontar gibi uygun bir söz bi-
çimlerken.
Sözdür elbet mülkün ve rüzgârın gerçek sahibi; Ferhat da
Mecnun da bu uğurda kendinden geçti.
Ama Penelope, ben acının zaman haritası gibiyim, bütün
renklerimde sen varsın. Sanki anam senin için doğurmuş beni,
anasonlara beledi, aşka yorumladıysa senin için.
Ah Penelope, ah! Ben kaç kez bulmuş da yitirmişim. Yüreğim-
deki yaşlı yolcu sende bendeki beni bulur, bulsa bulsa.
Ben kapkara.