BÜTÜN ZAMANLARIN YABANCISI/ V. BEN HİÇ

V. BEN HİÇ Her zaman'ı kemiren tırtıllar vardır; o yüzden ölü kurtçuk kokar her zaman. Var'ın göbek adı yok'tur; o yüzden ölü kokar zaman, yok'tur. Neresinden gidilirse gidilsin varılan aynı noktadır çemberde, yok'tur. (Doksan dokuz sıfatı var; ama bir adı yok tanrının!) Ulu sessizliğin, büyük karanlığın, çılgın hiç'in yüzüncü sıfatı, yok'tur. Hiç, tanımsız biçimdir anlamı kendinde; hiç, en güzel ve en zor olan ve en seyrek rastlanandır; hiç, içine girdiği kabın biçimi, beni içeren karadelik. Hiç, her tanımın ta kendisi; yani tanımsızdır. Hiç, sonrasız büyük karanlıktır; kutsal betim, biz onu oluşturan yıkılmış tabu. Hiç sicili temiz olandır: görülmemiş, tanınmamış, bilinmemiş. Benim abdal dervişim, gün ışığım, sufim, karanlığım, yokuş yolum, ping pong topum, içinde yıkandığım kadınım, meyveli bir ağaç gibi gerektiğinde taşladığım; benim yorum bilmez, dile gelmezim; her şeyim benim bu şiirde işin ne: Hiç. Ben hiç.