BÜTÜN ZAMANLARIN YABANCISI/ XVIII. BEN DAHA

XVIII. BEN DAHA

Melali anlamayan nesle aşina değiliz, be artık o nesliz.
Dün ve yarında erimiş şimdiyiz.
Biliriz, ne sabahtır o mavilik ne akşam; bu, olsa olsa bir mutsuzluk
nümayişidir.
O belde, vardığım armağan olsun seyr ü sefer defterine sergü-
zeştim kaydedilecekse.
Sebil bir ömürden kalan ne ki kıza erkeğe; o belde. Sapho'nun
bakir ülkesi.
Sapho, tanrının üvey kızı: kızın erkeğin yüreğinde sızı; bir yalvaç
gibi ulur geçmişe geleceğe karşı.
Melali anlamayan nesil bize aşina değil, sanal evrende özgürlük
tutkunu bir ceset
Biz Deli Dumrul'un köprüsü, cismimizle değil, ismimizle varız.
Ne kimseyi geçirdi üstümüzden ne kendi geçti; melal ki bize en
yakışanı.
Yol verin geçeyim dumanlı dağlar, yitik ve yaralı bir yürek var
gurbet ellerde. Canımın içinde can var, en gözü pek dilin
eremediği.
Şimdi bir karanfil elden ele, ben orda değilim.
Melal ki bize en yakışanı, tatlı suyun tuzlu suya eremediği.
Ben daha.