EPİKLER'E DİPNOT

EPİKLER'E DİPNOT

Ben ki kaç zamandır kendime sürgünüm/Beş benzemez bir el gibi yaşıyorum/
Ateşler yakıyorum Beyazıt meydanında/Dumanlar savuruyorum düşmana inat/
Şeytan bile biliyor gücümü/Konuşsam milyonlar konuşuyor ağzımdan/Bir ateş
yaksam (sözgelimi on dokuzlarda)/Birden milyon tüfek halaya duruyor/Kurt ve
kuş, hava ve toprak, su ve ateş/—Peki, ne zaman tanıştık sizinle —

Artık önemi yok arklanndan eksilen suyun/Çünkü ne oldu bilmiyorum, karardı
içim/Düşlerime saplandı kendi bilediğim kılıç/Akıttı içime zorla zorba bir tanrıyı/
Baktığım kendi gözlerim değil artık/Ne konuşan kendi dilim, ne o el benim/Gece
tarlasına yıldızları savuran/—Ben hangi ellerimle tanıdım sizi/Siz hey dilimde
açan isyan gülleri —

Belleğim suya yıkılmış söğüt ağacıdır/Kaç kez denedim derin girdaplarda boğul-
mayı/Anıları ateşten bir sancak gibi taşıyarak/Çekiç sesleri altında yıkık bir han-
da/Pencereleri tahta çakılı/Nemli duvarlarında/Aşk salıncakları örümceklerin

Uyusamı uykularımı kim uyuyor çölde/Ölü bir atın izini sürerek/—Haydi söyleyin,
ne zaman tanıştık sizinle—

MUAMMER KARADAŞ
(AŞKTA SAKINMAK OLMAZ'DAN
"EPİKLER" BÖLÜMÜNÜN SON ŞİİRİ)