TANRIYLA BEN

İstediğim kadar bağırayım, çıkmıyor artık sesim.

Eskidi artık benim için gün, hafta, ay, mevsim

Çıt dedi kırıldı içimde bir şey anladım dönüşü yok

Ben yaşarken dönüyordu dünya ölünce duracak

Yoruldum aynalardan, yoruldu aynalar benden

Yıllar yılı ne aradım bu sığ ve çiğ aynalarda ben

Ezileni büzüleni gördüm de bir tanrı görmedim aynada

Ne de kendimi çekip bir dara sığındım mutlak vara

Ben evrenin karanlık sokaklarında düşe kalka

Belki yakalanmam diye zamana yürüdüm arka arka

Düş içinde düş kurdum yongalarından gerçeğin

Koca ömür aradım deliklerinde, bir mut bulamadım eleğin

İnce ince yonttum kendimi, diktim sevgilinin karşısına

Tanımadı beni, yılmadım elbet, yollandım Çıfıt çarşısına

Bir tanrıya rastlasaydım ne iyiydi dökerdim içimi bir güzel

Yoklaya yoklaya karanlığın duvarlarını ederdik birbirimize el

Ne derdik bilmem biz iki dilsiz susardık şundan bundan

Var’la Yok birleşince oluşan nedir başka bundan

                                                                                             19 Ocak 2018 (Avrupa Konutları 1)